Od kapłaństwa do ateizmu

[Sivis Amariama]

Przeczytałem już dawno całość z koleżanką z rokuu uśmialiśmy się jak nigdy ;]
No, jak dawno nie

1. Zabawna postać. Albo przykra i zabawna w zwojej przykrości. Biedaczek musiał czekać i zaliczać po kolei poszczególne lata studiów, zanim odrazu na pierwszym roku zadać po 2 pytania wykładowcom albo zajrzeć do odpowiednich podręczników
2. Jego znajomość filozofii, szczególnie Tomasza, porażająca. Jeśli rzeczywiście tak to wykładano, to szczerze współczuję jemu i jego pokoleniu. Ale to i tak go nie usprawiedliwia, bo skoro był tak rządny wiedzy, mógł sięgnąć po świetne pozycje do archidiecezjalnej biblioteki.
3. Zabawne, że pisząc o jakichś postaciach podaje ich inicjały, a nie pełne nazwiska. Jak chciał coś ukryć, mógł zmienić dane. A tak wystarczy wejść na stronę tego seminarium, w jego rocznik i zobaczyć o kim mowa...
Najbardzoej się uśmialiśmy przy "księdzu prymasie G."

I tyle. A to, że dał się wyświęcić bez wiary... Żałosne to wszystko.