Chrześcijaństwo dziś a kiedyś

[Stahs]

Sprawa jest następująca - pierwotne chrześcijaństwo miało prawo urzekać swoją prostotą, przyciągało osoby z różnych warstw społecznych głosząc idee niezależne od poziomu intelektualnego słuchaczy. Mówiąc krótko liczyła się nie wiedza/gnoza, lecz mądrość którą w skrócie można scharakteryzować jako pobożność/przestrzeganie prawa Bożego. Można rzecz że pierwotne chrześcijaństwo nie jawi się jako religia uczonych, bardziej jest skierowana do ludzi prostych.

Sytuacja dziś wygląda inaczej. Przede wszystkim już dawno doszło do spotkania filozofii greckiej z naszymi wierzeniami, co zrodziło większy postęp intelektualny wiary chrześcijańskiej. Odnoszę wrażenie że od tego momentu religia ta staje się jakby dostępna dla wybranych. Powiedzmy sobie szczerze: który prosty, pobożny chrześcijanin przebił się przez Sumy św. Tomasza z Akwinu? Być może liczy się nawet teraz owa gnoza - cóż, samo przyjście na byle forum wierzących wymaga od nich sporego zaangażowania intelektualnego, sporej wiedzy by móc uczestniczyć w dyskusji a czasem można być dla nich za głupim. W dodatku wzrasta poziom wykształcenia społeczeństwa i kto go nie ma zaczyna się cofać a to też wywiera nacisk na wierzących.

Dalej, w jednej z tutejszych rozmów poruszana była dość trudna sprawa - gdy padło pytanie czy nie można prościej, odpowiedź brzmiała nie bo cynik tego nie przyjmie.

Jak więc postrzegać chrześcijaństwo dziś? Czy uznać je, poniekąd pierwotnie, za swoista namiętność przeciwstawianą gnozie czy też na odwrót?