Czy powinny wisieć na ścianach krzyże w szkolnych klasach?

[Drizzt]

TOMASZ32-SANCTI napisał(a):A jak można kochać Boga naprawdę i nie chodzić na spotkanie z nim w Kościele?

Można - nie uznając Kościoła Katolickiego za ten Kościół, o którym mówił Chrystus (do Piotra). Wtedy cała dogmatyka KK, wszelkie prawa nie wynikające z Biblii, jak i świątynie KK jako miejsce spotkania z Bogiem czy msze katolickie jako Jego obrzędy - tracą rację bytu, a jednocześnie sam Bóg nie traci bynajmniej dla człowieka na wartości.

Wniosek - można bardzo kochać Boga, opisanego w świętych pismach, jednocześnie nie chcąc mieć z KK nic wspólnego.

Cytat:Światopogląd zmienia się, gdyż Kościół tez nie stoi w miejscu. Popełnia błędy, ale też wiele czyni dobrego.
Nadal Kościół propaguje wspólne zasady moralne, tyle, że człowiek w obliczu rozwijającego się zła odchodzi od tych zasad moralnych wybierając często rozwiązania, które są sprzeczne z tymi zasadami, tyle, że to już obciąża sumienie nie tyle Kościoła, ale człowieka, każdego indywidualnie, chociaż my jako tworzący Kościół też możemy czuć sie odpowiedzialni za innych - jeśli nie wiele robimy aby coś zmieniać, aby jasno negować negatywne zachowania człowieka, który gdzieś tam błądzi i wchodzi na drogę zła, nieprawości. Kościół nadal broni życia, nadal broni wartości chrześcijańskich, ale im bardziej ludzie odchodzą od tych wartości tym bardziej KOściół stawia sie pod murem obwiniając go o wiele niechlubnych rzeczy a przecież my jako wierzący sami tworzymy Kościół Chrystusa tutaj na ziemi, a więc im bardziej my odchodzimy od wartości tym bardziej my sami niszczymy ten Kościół.

I nie ma co grzebać Kościoła obciążając go wszelkimi naszymi uczynkami. Najpierw trzeba w nas budować to co zostało zniszczone a dopiero potem popatrzeć na to jak Kociół na to patrzy. Myślę, że z chwilą kiedy sami wierni będą sie podnosic z upadku tym bardziej Kościół będzie wzrastał, odbudowywał się na nowo i będzie taki, jaki powinien być.

Pozdrawiam

Chyba mnie nie zrozumiałeś, Tomek. Nie chodzi o obarczanie winami. Chodzi o to, że KK przez dłuuugi okres SAMO tworzyło obraz siebie jako ideału moralnego i duchowego, jako ostatecznej cnoty. Wszystko co było w kościele i z kościoła - było uważane za dobre. Wtedy ludzie mniej rozumieli, i mniejsze mieli motywacje, by szukać odpowiedzi, prawdy, by rozumieć. Obecnie ludzie coraz więcej szukają, i co? I znajdują KK może nie na wskroś zły, ale baaardzo daleki od ideału, który wokół siebie kreował.

Na zasadzie kontrastu następuje reakcja znacznie wykraczająca ponad normalną - obrzydzenie do kościoła, którego uczynki (tak, te złe, nie pomijając dobrych) są jak ziejące dziury zła, hipokryzji itp na tle idyllicznego, białego wyobrażenia.

Dam Ci przykład. Co by się stało, gdybyś zobaczył młodego księdza flirtującego z młodą kobietą? Najpewniej wywołałby on jakiś sprzeciw, pouczyłbyś go, jednocześnie rozumiał, że "hormony" buzują. Jego uczynek byłby odebrany jako nietakt, coś owszem, złego, ale nie jakaś tragedia. A co by się stało, gdyby zdjęcie flirtującego Jana Pawła 2 trafiło do sieci (od razu mówię - sytuacja HIPOTETYCZNA, nie twierdzę, ze tak było). Co by to wywołało? BURZĘ. Niby ta sama rzecz, co z młodym księdzem, jednak na tle nieskazitelnego obrazu ideału polaków-katolików byłaby to ziejąca, czarna plama.

To samo, ale widziane w różnym kontekście, inaczej się ocenia. Gdyby KK od początku nie tworzył idyllicznego, cukierkowego obrazu siebie, ludzie nie widzieliby tego kontrastu między słowami a czynami. A tak widzą - i odchodzą. Ot, cała filozofia.