Kwestia piekła to faktycznie jednen z bardziej osobliwych punktów w doktrynie KK, więc nie dziwi sprzeczność Waszych wypowiedzi.
Z jednej strony:
Cytat:jeśli muzułmanin nie był w sercu przekonany, że katolicyzm jest
prawdziwy, a islam - nie jest, to może zostać zbawiony. Nie mógłby
(=sam by ze zb. zrezygnował), gdyby z całym przekonaniem zdawał sobie
sprawę, że tylko chrześcijaństwo jest prawdą, a w Kościele objawienie
jest najpełniejsze, a mimo tego nie został chrześcijaninem.
Cytat:Powtarzam - wybór piekła stanowi absolutnie integralną i w pełni wolną decyzję człowieka.
A z drugiej:
omyk napisał(a):Wiemy na pewno (podkreślam), że Dusze tych, którzy umierają w stanie
grzechu śmiertelnego, bezpośrednio po śmierci idą do piekła, gdzie
cierpią męki, "ogień wieczny" (z KKK).
Człowiek, który jest przekonany, że prawda leży zupełnie gdzie indziej (nie w KK) z pewnością tkwi w grzechu śmiertelnym. Świadomie bowiem odrzuca całe życie religijne, nie uczestniczy w sakramentach itp, a bardzo często też żyje w sprzeczności z systemem wartości prezentowanym przez kościół - np. niekatolik żyjący (z oczywistych względów) w związku niesakramentalnym.
Drizzt słusznie zauważył, że jeśli ktoś (zdrowy psychicznie) jest przekonany o prawdziwości czegoś, to tego nie odrzuca.
Elementarna logika wskazuje, że każdy jest przekonany, iż jego pogląd jest najbliższy prawdy. W przeciwnym wypadku człowiek zmieniłby ten pogląd.
Tak więc trzeba by się zdecydować jak to jest z tym piekłem
omyk napisał(a):Wielu świętych miało wizje piekła, wielu widziało tam ludzkie
postacie, natomiast nie słyszałam nigdy, żeby którykolwiek święty miał
wizję pustego piekła, albo piekła pełnego tylko demonów.
Tylko że to są świeci KK, więc trudno żeby ich wizje w jakikolwiek sposób podważały doktrynę tegoż kościoła (inaczej nie byliby świętymi). Z tego względu takie poszlaki mają minimalność wartość jeśli chodzi o obiektywizm.
Ewentualną wartość w tej dziedzinie mogłaby mieć całościowa analiza różnorakich doświadczeń ludzi różnych wiar, różnych kręgów kulturowych i próba znalezienia w ich "wglądach" i "wizjach" jakichś cech współnych przy próbie zrozumienia źródła różnic.
Tak by do tego podszedł ktoś, kto faktycznie chciałby coś WIEDZIEĆ.
omyk napisał(a):Henri Amiel powiedział, że "wiara jest to pewność bez dowodu". Jest w tym prawda, Hbr 11,1 mówi nam, że "Wiara zaś jest poręką tych dóbr, których się spodziewamy, dowodem tych rzeczywistości, których nie widzimy" - poręka = zapewnienie = gwarancja (patrz: słownik j. polskiego PWN).
Taki cytat może mieć jedynie sens w kontekście "wiary przenoszącej góry" czyli praw duchowych wedle których to co posiejemy to i będziemy zbierać. Jeśli działamy z głęboką wiarą i miłością, to możemy być pewni, że rezultaty będą dobre. I to pomimo faktu, że jeszcze tego nie widzimy i namacalna rzeczywistość może świadczyć o czymś odmiennym. Ale ziarno wiary jest zasiane i staje się zaczynem zmiany w naszym życiu, wśród bliskich itp.
Natomiast w kontekście, w którym Ty użyłaś tego cytatu to wyszedł nonsens. Bo odnośnie tego jak wygląda rzeczywistość i prawa ustanowione dla człowieka po śmierci - ludzie mogą wierzyć (i to głęboko) w najróżniejsze rzeczy, wzajemnie ze sobą sprzeczne. Czy to daje im jakąkolwiek gwarancję?
Ty "wiesz na pewno", że piekło to i tamto... W takim układzie ja "wiem na pewno" że żadnego piekła ani szatana nie ma. Oboje "wiemy na pewno" rzeczy wzajemne nie do pogodzenia.
Więc raczej powinnaś napisać "na wiarę przyjmujemy za pewnik"... I wówczas byłoby to uczciwe intelektualnie. Bo mam nadzieję, że religijność nie musi iść w parze z gwałceniem logiki języka...
Za cytaty dziękuję, choć samo ich wypisywanie wiele nie pomaga w logicznej dyskusji. Poza tym mają one wydźwięk pozytywny więc bezpośrednio nie dotyczą problematycznej kwestii piekła.
