Bezwarunkowa miłość Boga i jej cel

[omyk]

Augustus, wielokrotnie przeczysz samemu sobie. I co do Bożej miłości, i co do faktu, czy zostałeś odesłany do Pisma czy nie... Wiesz, nie chcę wchodzić w przyczyny, czy robisz to celowo, czy się gubisz w temacie, natomiast zwróć na to uwagę.

Gniew Boży nie jest grzeszny. Bóg nie daje się "ponieść emocjom", żeby potem za przejawy gniewu musiał żałować, jak my. Boży gniew jest doskonały, słuszny i zawsze mający na celu przyprowadzenie grzesznika do Prawdy, o ile tylko jest to możliwe. Wynika tylko i wyłącznie z Bożej miłości.
Ś.p. brat Roger z Taize powiedział kiedyś, że "Bóg może tylko kochać". To prawda. Będąc Miłością wszystko, cokolwiek czyni - czyni z miłości i sam czyn też staje się czynem miłości.

Grzesznika Bóg kocha inaczej pod względem przełożenia miłości na działanie, jednak tak samo pod względem samego faktu i istoty miłości. Inaczej - bo Boża miłość względem grzesznika będzie się przejawiać w napomnieniach, wezwaniu do nawrócenia, czasem w rozwaleniu mu życia na kawałeczki - nie z zemsty za grzeszne życie, ale po to, żeby taki rozbity człek zawołał: "Panie, ratuj" i ostatecznie mógł osiągnąć zbawienie.

Paweł Pisał, że zostaliśmy z Bogiem pojednani będąc Jego nieprzyjaciółmi. Naprawdę nie uważasz, że ten fakt i te słowa same w sobie świadczą o naturze Bożej miłości?

Spójrz na Jezusa. Gorąco pragnął spożyć posiłek z Uczniami - również z Judaszem. Wiedząc o jego zdradzie dużo wcześniej nie wyłączył go z grona Dwunastu, ale uważał go za swojego przyjaciela, powierzył mu trzos wiedząc, że kradnie. W czasie Ostatniej Wieczerzy wspólnie moczyli chleb na znak zażyłej relacji. Jeszcze w Ogrójcu Jezus mówi do niego: przyjacielu!
Przypomnij sobie przypowieści o zgubionej owcy, drachmie... O miłosiernym ojcu, który wręcz wyczekiwał syna, tak, że ujrzał go jeszcze z daleka...

Cytat:

Cytat:A jeśli się zgadzamy, że Chrystus jest miłością, to napisane również jest: Cytat:
37 Kto kocha ojca lub matkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien. I kto kocha syna lub córkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien. 38 Kto nie bierze swego krzyża, a idzie za Mną, nie jest Mnie godzien. 39 Kto chce znaleźć swe życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je.

Mt 10
A zatem Chrystus wie, że są ludzie, a nawet będą ludzie, którzy są Go godni, czyli godni miłości i tacy, którzy są niegodni Miłości.

Oczywiście, że Jezus mówił o ludziach niegodnych Jego miłości.
Wszyscy jesteśmy jej niegodni. Wszyscy powtarzamy na liturgii za setnikiem: Panie, nie jestem godzien.

To jednak nie znaczy, że jej nie otrzymujemy.

Jeżeli uważasz, że jesteś godzien Bożej miłości, że możesz sobie na nią zapracować i masz "czyste rączki", to mówiąc "Panie, nie jestem godzien" - kłamiesz.

Cytat:A zatem są ludzie, którzy Bogu podobać się nie mogą.

Oczywiście. Podobnie wiemy, że bez wiary nie można się podobać Bogu.
To wciąż jednak nie znaczy, że bez wiary nie można być przez Boga kochanym.

Cytat:1) I teraz pytanie: Czy słońce i deszcz potrzebne są do życia? 2) A jeśli są potrzebne, to czy Bóg nie daje ich przez wzgląd na sprawiedliwych, tych, którzy są godni Chrystusa, Miłości?

1) Tak. 2) Nie.
Bóg jest wszechmocny i naprawdę deszczyk mógłby padać na pola pobożnych, omijając uprawy złoczyńców. Słoneczko - podobnie.
Tymczasem są udzielane dobrym i złym.
Nikt, nawet najlepszy człowiek, nie jest godzien Chrystusa i Jego Miłości.

Cytat:I jeszcze można zadać pytanie: skoro Bóg jest Bogiem żywych, a nie umarłych, to Ci, co nie mają upodobania w Bogu i poszli na śmierć do Boga należą? Bóg jest Bogiem umarłych? A jeśli Bóg nasz nie jest Bogiem umarłych, a żywych, to czy umarli mają Miłość, skoro Bóg nasz, Miłość nie jest Bogiem umarłych?

Koszmarne nieporozumienie. Słowa, że Bóg jest Bogiem żywych, a nie umarłych, zostały wypowiedziane do saduceuszy, którzy nie wierzyli w nieśmiertelność duszy i zmartwychwstanie. Jest to argument na uzasadnienie naszej nadziei zmartwychwstania i życia wiecznego w Chrystusie, a nie na to, co będzie się działo z potępionymi. Potępieni nie mają w sobie samych miłości, bo się jej wyparli przez życie, którym zasłużyli na potępienie i w którym samych siebie potępili. Nie przyjęli Bożej miłości, ale to nie znaczy, że jej dla nich nie było. Gdyby jej nie było od początku, byłoby to skazanie ich na śmierć, odebranie im wolności wyboru, bo przecież wiemy, że bez Bożej miłości i my również nie potrafimy kochać. Gdyby więc Bóg nie okazał potępionym miłości za życia, to nie dałby im najmniejszej szansy na zbawienie - w takim przypadku rację mieliby ci, którzy twierdzą, że Bóg jest okrutny, niesprawiedliwy i nie pozostawia człowiekowi wolności wyboru, a całość zakrawałaby o wyznawanie predestynacji.
Augustus, jakiego jesteś wyznania?