Drizzt napisał(a):Jeszcze dwie kwestie. Na pierwszy ogień kwestia "konieczności szukania pomocy u innych". Abstrahując od zupełnie subiektywnych kwestii, takich jak "pomoc Boga", i trzymając się raczej faktów i konkretów. nie do końca się z tym twierdzeniem zgadzam.
Tutaj nie chodzi o samą konieczność szukania pomocy, ale o
"możliwość" szukania pomocy. A to jest spora różnica. Koniecznością jest to wtedy, gdy człowiek sam doskonale wie, że nie da rady pokonać jakiegoś konkretnego problemu, który przerasta znacznie możliwości człowieka, jego siły, wiedzę. Jednak konieczność korzystania z pomocy innych wcale nie wyklucza działąnia człowieka w pokonaniu tego problemu także o włąsnych siłach. Pomoc bowiem może dotyczyć tylko niektórych części problemu, które hamują działanie człowieka, tych części z którymi człowiek poradzić sobie nie może, ale wystarczy pomóc człowiekowi po przez włąśnie radę, wskazówkę czy nawet działanie a resztę pozwolić wykonać takiemu człowiekowi, aby mógł też sam się uczyc pokonywać pewne problemy.
Nie z każdym problemem człowiek może sobie poradzić sam i zostawiając tez człowieka zdając go tylko na własne siły to też nie zawsze służy jego dobru, gdyż taki człowiek mając pełną świadomość, że sobie nie poradzi, że to go zacznie przerasta może wejść w stan poważnych chorób psychicznych, które mogą się nawet skończyć samobójstwem. Dlatego są strefy, dziedziny, problemu w których pomoc człowiekowi jest koniecznie potrzebna i nie można człowieka zostawić samego, trzeba mu pomóc nakierować go, pokazać jak dany problem można rozwiązać.
Niektórzy próbują na siłę sami coś robić nie chcąc prosić o pomoc, wstydząc się swojej nieporadności, braku przygotowania do życia a gdy już im nie wychodzi pokonanie problemu to szukają często wyjść bardzo ryzykownych, niebezpiecznych lub bardzo łatwych i szybkich, które wiążą się z odebraniem sobie życia - bo tak najprościej rozwiązać problem. I od tego trzeba ludzi chronić, trzeba zawsze brać pod uwagę takie poważne ryzyko
Skorzystanie z rady, wskazówki może człowieka naprowadzić na konkretne tory myślenia, pomoże człowiekowi ruszyć z miejsca, aby mógł dalej sam działać, odkrywać w sobie możliwości, przełamywać słabości także po przez analizowanie swoich wad i zalet. Nalezy też pamiętać, że każdy jest inny - tak jak sam zauważyłeś i jeden ma psychikę słabszą a inny mocniejszą, dlatego nie można pomijać konieczności korzystania z pomocy innych. W niektórych przypadkach taka pomoc, nawet nie wielka jest po prostu konieczna.
Drizzt napisał(a):rzede wszystkim, każdy jest inny. To, co pomoże jednemu, drugiemu może nie tylko nie pomóc, ale nawet zaszkodzić. Nie sztuką jest szukać na siłę silnych stron, których się nie ma. Sztuką jest znaleźć faktycznie silne strony, i wykorzystać je na max. Jeżeli Aga znajduje siłę w samotności, w poczuciu, że sama musi sobie radzić, sama działać, to za bezsensowne uważam niejako wymuszanie na niej porzucenie tej silnej strony, gdyż komu innemu pomogło odwrotne podejście.
To, że każdy jest inny to się z toba zgodzę, bo tak w rzeczywistości jest.
Z tym drugim stwierdzeniem mogę też się zgodzić, choć nie w każdym przypadku, ale tak też bywa. Trudno jest się zgodzić z tobą, że w przypadku np Agi to co tutaj piszemy może jej zaszkodzić, chyba, że jest to coś niszczącego, coś co z góry jest nafaszerowane tekstami, które mają jej zaszkodzić, zrobić totalny mętlik w głowie. Jeśli jednak piszemy lub mówimy coś, co może jej pomóc, dajemy jakieś wskazówki, rady z czystego serca bay jej pomóc w czymś to nie uważam, aby jej to miało zaszkodzić. Ponadto Aga jako człowiek ma rozum, ma wolną wolę i myśląc o tym co dla niej jest dobre sama to wybierze co jest dobre a z czego nie powinna korzystać. Wierzę, że potrafi rozróżniać dobro od zła, że potrafi też odczytać dobre intencje od tych złych. Niektórzy może sobie z tym nie radzą i w takich sytuacjach potrzebują pomocy.
Co do samego przykładu Agi to myślę, że raczej nie pisała by tutaj, gdyby pomocy nie oczekiwała.
I tutaj nie chodzi tylko o samą formę pomocy, ale o potrzebę pomocy w sytuacjach gdy sobie z czymś nie radzi. I czasami potrzeba konkretnej pomocy a czasami wystarczy tylko jedna wskazówka, jedna rada lub nawet pocieszenie, wzmocnienie na duchu lub ukierunkowanie, aby ona sama wiedziałą co ma robić dalej,
Już sam fakt przydzielenia punktów świadczy o tym, że nasze wypowiedzi mogą jej w czymś pomóc, nakierować ją na włąściwe myślenie, pocieszyć ją czy wesprzeć. To może ją motywować do dalszej pracy nad sobą. Korzystanie z rad nie jest niczym złym, trudnym natomiast jest wybieranie dobrych rad. Może te wszystkie rady przeanalizować i wybrać odpowiednie,
I nikt jej do niczego nie zmusza. Ona sama potrafi kierować swoim postępowaniem i wybierać właściwe wypwoiedzi, czego jej z całego serca życzę, aby mogła sama podejmować mądre decyzje, stawiać kroki we właściwym kierunku. Wystarczy spojrzeć na to, że tylko niektóre wypowiedzi zostały nagrodzone punktem a to świadczy o tym, że Aga segreguje wypowiedzi, wybiera takie, które jej mogą pomóc, które mogą ja naprowadzić, w których są zawarte jakieś konkretne rady, które ona może wykorzystać.
Wątpię też aby człowiek mógł znaleźć siłe w samotności. Oczywiście może czuć się w niej dobrze, ale do czerpania siły potrzeba człowiekowi innych ludzi lub przynajmniej kontaktu z Bogiem, by po przez modlitwe mógł siłe do dalszego funkcjonowania czerpać. Sama samotność nie wiele człowiekowi daje. Człowiek potrzebuje innych do właściwego funkcjonowania, potrzebuje bliskiej osoby, na której w razie potrzeby mógłby się oprzeć, osoby, która nie zawiedzie, która będzie blisko i gotowa do pomocy.
Drizzt napisał(a):Kwestia druga to to, że wciąż słyszę tu rady polegające na tym, by Aga się "przemogła" w jakimś obszarze życia. Tylko czy to ma sens?
Owszem, ma sens. Taka rada może jej pomóc w konkretnej sytuacji, może ją też motywować lub dodać sił, odwagi do dalszego działania. Pewne obszary życia człowieka wymagają pomocy innych, gdyż nie ze wszystkim człowiek jest w stanie poradzić sobie sam i jeśli przedstawia dany problem to nie po to, aby nie szukać pomocy lecz aby ją znaleźć : włąśnie w radach, wskazówkach, w ukierunkowaniu.
Dobra rada płynąca z chęci pomocy nie będzie zła, jeśli jest dostosowana do tej konkretnej sytuacji, w której człowiek sie znajduje. Dla przykładu : jeśli człowiek ma dług, który musi spałcić to może walczyć sam aby go spłacić, może też poprosic o pomoc innych i otrzymać różne wskazówki lub nawet może otrzymać wsparcie finansowe od konkretnej osoby. Jeśli sie uprze sam na sobie to może walczyć sam z tym długiem i może on rosnąć jeszcze większy, ale gdy poprosi o pomoc to może otrzymać odpowiedź : weź kredyt taki czy taki, pożyć od tej osoby czy tej. Człowiek ma wtedy jakieś opcje z których może ewentualnie skorzystać lub też nie, ale rada takich soób, które chcą pomóc nie musi być zła, wypływa bowiem z serca, z chęci pomocy i jeśli taka osoba skorzysta z rady to może z długu wyjść znacznie szybciej niż gdyby walczyła sama.
Człowiek sam może dopasowywać sobie pomoc innych do swojej sytuacji i może się kierować różnymi formamipomocy, ma tez wtedy poczucie jedności, bezpieczeństwa, że sa osoby bliskie, na których może polegać, które swoim działaniem starają się pomóc co znacznie ułatwia życie, pozwala unikać naprawdę trudnych sytuacji, które przy samodzielnej walce mogłyby sytuacje jeszcze pogorszyć. Oczywiście pewne sfery życia człowieka powinny być pozostawione do działania przez człowieka, inaczej nie będzie się on rozwijał, nie będzie podejmował prób pokonywania problemów i zawsze będzie liczył na to, że inni problemy będą rozwiązywać.
A jeśli chodzi o dawanie rad to sam je przecież dajesz, nawet w tym temacie. :mrgreen:
Drizzt napisał(a):ogłębna samoanaliza, zastanowienie się nad swoimi zaletami i wadami, nad tym, co nam pomaga, a co przeszkadza.
Taka samoanaiza też jest potrzebna. Bez niej człowiekowi trudno będzie poznawać samego siebie, na co człowieka stać. Bez poznawania samego siebie trudno jest działać, trudno jest funkcjonować.
To narazie tyle, później sie odniosę do innyc spraw.
/
niezdatni do małżeństwa, których... rodzice takimi uczynili
