niezdatni do małżeństwa, których... rodzice takimi uczynili

[TOMASZ32-SANCTI]

spioh napisał(a):TOMASZ32-SANCTI, nie chodzi o potępianie kogoś kto jeszcze "stoi w kolejce do nawrócenia". pisałeś o błogosławieniu czemuś co jest grzeszne, skoro to nie ma być błogosławienie grzechowi to błogosławienie czemu?

Jeszcze raz powtórzę: Bóg nie błogosławi grzechowi, nie popiera grzeszności, błogosławi ludziom, których sam stworzył i dał wolna wolę a to, że ktoś wybiera taka a nie inna drogę to już wybór samego człowieka. Bóg sie od niego nie odwraca licząc na to, że może sie on nawróci. Czy dając komuś wolną wolę to ma oznaczać odebranie mu możliwości błogosławieństwa? Może właśnie dzięki temu człowiek zobaczy, że jednak Bóg jest i czuwa nad nim, może właśnie jakiś konkretny fakt, który jest Bozym błogosławieństwem wpłynie na człowieka, że odkryje w swoim życiu obecność Boga. Bóg nie przestaje kochać człowieka, ponieważ jest miłością i jest też Ojcem wszystkich.

Czy człowiek jako rodzic przestaje kochać swoje dziecko mimo, że źle się zachowuje? Czy może liczy na to, że dziecko z czasem się zmieni? Czy przestaje dziecku kupować prezenty, dawać mu to czy tamto tylko dlatego, że coś źle zrobi upadnie czy może stara się mu pomagać? Kochający rodzice często walczą nawet wtedy, gdy ich dziecko trafi na zła drogę. Bóg ma jeszcze większą miłość do człowieka, pragnie jego zbawienia, więc nie przestaje go kochać. Al nie pochwala grzechu, nie chroni też człowieka przed konsekwencjami a nawet pozwala aby człowiek mógł sie przez takie konsekwencje naprawić. Po co jest np czyściec? Czy po to, aby człowiek był potepiony czy są to konsekwencje ludzkiego grzechu? Bóg nie chce tylko aby człowiek został potepiony, dlatego trzyma nad każdym swoja rek do ostatniej chwili. Ale nie akceptuje grzechu, jest mu przeciwny, jednak wie skąd sie on bierze i wie doskonale, że człowiek ulega pokusom w swej słabości.

Czy chciałbys aby twoi rodzice ciebie zostawili, przestali kochać tylko dlatego, że uległeś pokusie, że upadłeś, że zrobiłes cos złego? Raczej nie. Ale dla ciebie dobrem byłoby to, abys poniósł konsekwencje swojego czynu, abyś mógł przez to zrozumieć, że zrobiłeś coś złego. Tak działa prawdziwy rodzic: nie przestaje kochać, ale też nie chroni dziecka przed konsekwencjami.
Stara sie jednak chronic przed tym złem najgorszym a w przypadku wiary, w przypadku Boga najgorszym złem jest potepienie.

Tacy ludzie, którzy nawet nie żyją zgodnie z wola Bożą, tak jakby Bóg tego chciał też nie przestaja byc dziecmi Bożymi, Bóg liczy na ich nawrócenie, na zmianę, Bóg potępia sam grzech, ale nie człowieka, któremu sam dał zycie, którego dusza należy do Boga. Kocha każdego jak kochający ojciec, obdarza go dobrami, aby człowiek zobaczył swoja miłość.

Czy chciałbyś aby twoi rodzice mówili ci czy rozkazywali : "masz poslubic tą osobę a nie inną!"? Czy chciałbyś aby oni nakazywali ci robić to wszystko co oni chcą abyś ty nie miał nic do powiedzenia?
Czy to byliby kochający rodzice? Myślę, że bardziej kochającymi rodzicami są ci, którzy pozwalaja dziecku pójść własną drogą, aby samo wybrało sobie osobe z która dziecko pragnie przybywać, a jeśli nawet upadnie to niech poniesie też tego konsekwencje, niech uczy się na błędach, ale nie przestają kochać swojego dziecka, nie przestają mu też pomagać w zrozumieniu swojego postępowania.

I warto tez pamiętać o tym, że Bóg nie jest jak człowiek o czym jest napisane w PŚ : "Ściezki moje nie są ściezkami waszymi..." - pamiętasz to? Te słowa oznaczają, że Bóg działa inaczej, że jest jednak inny, że człowiek nie jest w stanie pojać działania Boga, gdyz On działa całkiem inaczej, działa jako miłosć a człowiek mimo, że jest stworzony na obraz Boga to jednak ma inną naturę.
Ma nature dziecka, które potrafi upadać i któremu tez trzeba pomagać, aby mogło się z tego upadku podnieść,

Czy teraz rozumiesz co mam na mysli?