Modlitwa o uwolnienie

[Annnika]

Osoba doświadczona będzie potrafiła rozeznać, czy potrzbna jest dodatkowa modlitwa, czy dotarto już do korzenia problemu, czy potrzebna jest inna pomoc.

Duchowa i psychiczna sfera człowieka jest bardzo delikatna, można np. w sumie nie udzielić pomocy, za wcześnie zrezygnować, albo odwrotnie, "nakręcać" człowieka, że jest dajmy na to zniewolony, podczas gdy będzie to zwykła nadwrażliwość na swoim punkcie. Te przykłady podaję z mojego i przyjaciół doświadczenia.

Znam też przykład osoby, która nie miała doświadcznia prowdzenia takiej modlitwy, a "strasznie chciała", więc zaproponowała taką modlitwę na własną rękę - to nie ja - z totalnym pogwałceniem zasad, które wcześniej Moria bardzo ładnie zaproponowała. Na marginesie - żadna z nas nie wskazała jeszcze jednej szalenie ważnej sprawy: KATEGORYCZNIE NIE WOLNO PROWADZIĆ MODLITWY O UWOLNIENIE OSOBIE, KTÓRA NIE ZNAJDUJE SIĘW STANIE ŁĄSKI.

Efekt był taki, że nie dość, że nie pomogła, a "omadlanej" osobie było bardzo trudno się przełamać i poprosić o modlitwę już za pierwszym razem, to później jużw ogóle nie chciała, bo to nic nie dało. No i osob prowadząca nie byąłw stanei łąski, [otem juzbyły dwie osoby do modlitwy.

Modlitwa o uwolneinie nie jesty neibezpieczna, jeśli siewierzy Bogu i przestrzega pewnych ząłożeń. Osoba słąba sychicznie potrafi ulec temu, z którym chce wa,czyć.

To jest to niebezpieczeństwo. A osoba, której dotyczy modlitwa potem może już nie chcieć się modlić, skoro za pierwszym razem nie było wszystko dobrze. To przykład z życia. Ta dziewczyna potem juznei chciała pomocy, bo się bała, że będzie jeszcze gorzej. I w sumie nawet to rozumiem.